Ustaw LD_LIBRARY_PATH przed zaimportowaniem w Pythonie

Użyłbym:

import osos.environ['LD_LIBRARY_PATH'] = os.getcwd() # or whatever path you want

W tym przypadku zmienna środowiskowa

LD_LIBRARY_PATH

jest ustawiana tylko na czas trwania bieżącego procesu.

EDIT:

wygląda na to, że należy go zainstalować przed uruchomieniem Pythona:

zmiana LD_LIBRARY_PATH w czasie wykonywania dla ctypów
https://coderoad.ru/856116/
Dlatego sugerowałbym użycie skryptu opakowującego

.sh

(lub

.py

, jeśli nalegasz). Ponadto, jak zauważył @chepner, możesz rozważyć zainstalowanie plików

.so

w standardowej lokalizacji (w ramach virtualenv).
Zobacz także sekcję

ustawienie LD_LIBRARY_PATH z poziomu Pythona
https://coderoad.ru/6543847/

Moim rozwiązaniem tego problemu jest umieszczenie tego w pierwszej linii skryptu Pythona (zamiast zwykłego shebang):

exec env LD_LIBRARY_PATH=/some/path/to/lib/path/to/specific/python -x "$0" "$@"

A tak to działa:

• bez shebang, bieżąca powłoka traktuje plik jako skrypt powłoki,
• "exec" zapewnia, że ​​ta pierwsza linia jest jednocześnie ostatnią komendą powłoki z tego pliku,
• „env” jest tutaj używane do ustawiania dowolnych zmiennych środowiskowych, takich jak LD_LIBRARY_PATH, [*]dokładną ścieżkę do interpretera Pythona można określić lub "env" może go znaleźć w PATH,
[/*]
• „-x” to opcja języka Python, która powoduje, że interpreter języka Python ignoruje pierwszą linię,
• „$ 0” to nazwa skryptu, „$ @” jest zastępowane parametrami pozycyjnymi.

Python, gdy pobiera wartości zmiennych środowiskowych, takich jak

os.environ ['LD_LIBRARY_PATH']

lub

os.environ ['PATH']

, kopiuje wartości Do słownika z procesu środowiska nadrzędnego, zwykle bash (środowisko bash procesu get jest przenoszone do procesu potomnego, na którym działa instancja Pythona).
możesz zobaczyć tę sekcję zmiennej środowiskowej z wyjściem polecenia

env

z bash.
możesz również zobaczyć/odczytać te dane env z

/ proc/& < pid & >/environment

, wprowadzając nieskończoną pętlę (

while 1: pass

) po zmianie dowolnego Zmienna środowiskowa.
Jeśli zobaczysz/przeczytasz wartość/dane tej zmiennej z

/ proc/& < pid & >/environment

po zmianie jej w skrypcie Pythona, zobaczysz, że rzeczywiste dane zmiennej nie ulegają zmianie, chociaż skrypt Pythona pokazuje zaktualizowany klucz słownika wartości zmienionych.
To, co się właściwie dzieje, gdy zmienisz zmienną env w skrypcie Pythona, tak jak w skrypcie

os.environ ['LD_LIBRARY_PATH'] = '/ & < new_location & >'

, polega na tym, że po prostu aktualizuje wartość w lokalnym słowniku, który nie odpowiada sekcji zmiennej env procesu. Dlatego nie będzie propagować się całkowicie wstecz, aby odzwierciedlić się w środowisku bieżącego procesu, ponieważ

TYLKO lokalny słownik

został zmodyfikowany/zaktualizowany/wypełniony.
Dlatego też, jeśli chcemy, aby nowa zmienna środowiskowa została odzwierciedlona, ​​musimy nadpisać obraz pamięci procesu danymi nowej zmiennej środowiskowej za pomocą

execv

.

Przykład

:

new_lib = '/<new_location>'

if not new_lib in os.environ['LD_LIBRARY_PATH']:

 os.environ['LD_LIBRARY_PATH'] += ':'+new_lib

 try:

 os.execv(sys.argv[0], sys.argv)

 except Exception as e:

 sys.exit('EXCEPTION: Failed to Execute under modified environment, '+e)import xyz

#do something else

Ograniczenie
: idealnie byłoby, gdyby python nie pozwalał na taką modyfikację zmiennych

os.environ

.
Ponieważ jednak słownik nie ma stałego typu danych, umożliwia zmianę zmiennej danych. Nie ma absolutnie sensu zmieniać wartości, ponieważ nie daje to nic przydatnego do odzwierciedlenia w rzeczywistym środowisku działającego procesu, chyba że zostanie użyte

execv

.

Rozwiązanie działa świetnie, jeśli środowisko env jest ponownie zainicjowane

import osos.environ['LD_LIBRARY_PATH'] = os.getcwd() # or whatever path you want

Kod należy zaakceptować lokalnie ....

os.execv(sys.argv[0], sys.argv)