RelativeLayout lub linearlayout w rozwoju iOS iPhone?

Stworzyłem bibliotekę, aby rozwiązać dokładnie ten problem:

CSLinearLayoutView
https://github.com/scalessec/CSLinearLayoutView
Używasz tego w ten sposób:

// create the linear layout view

CSLinearLayoutView *linearLayoutView = [[[CSLinearLayoutView alloc] initWithFrame:self.view.bounds] autorelease];

linearLayoutView.orientation = CSLinearLayoutViewOrientationVertical;

[self.view addSubview:linearLayoutView];// create a layout item for the view you want to display and add it to the layout view

CSLinearLayoutItem *item = [CSLinearLayoutItem layoutItemForView:someView];

item.padding = CSLinearLayoutMakePadding(5.0, 10.0, 5.0, 10.0);

item.horizontalAlignment = CSLinearLayoutItemHorizontalAlignmentCenter;

item.fillMode = CSLinearLayoutItemFillModeNormal;

[linearLayoutView addItem:item];// add more items

Próbowałem na jakiś czas relatywny (liniowy) układ i ostatecznie postanowił wykonać podklasę UiscrollView.
Zacząłem od zwykłej zamiany layoutSubviews na prostą pętlę przez podwidoki, które zrzucają oryginalne dane, jednocześnie zachowując działanie Y. Ale do widoku przewijania dodano kilka nieoczekiwanych rzeczy, w tym widok UIInlineAutoCorrect z pól tekstowych/widoków, co oznacza, że ​​te rzeczy zostały zniekształcone przez układ . Dodałem więc trochę logiki, która używa właściwości tagu UIView, aby określić, czy powinienem to rozłożyć:

-(void) layoutSubviews{

 CGFloat runningY = 0.0f;

 CGFloat widestWidth = 0.0f;

 for (UIView *view in self.subviews) {

 if (view.tag != 1999) {

 continue;

 } view.origin = CGPointMake(view.origin.x, runningY);

 runningY += view.height; if ([view autoresizingMask] == UIViewAutoresizingFlexibleWidth) {

 view.width = self.width;

 } if (view.width > widestWidth) {

 widestWidth = view.width;

 }

 }

 [self setContentSize:CGSizeMake(widestWidth, runningY)];}

Jeśli nadal chcesz używać unikatowych tagów w swoich widokach, wystarczy określić zakres tagów, które zostaną uwzględnione w układzie, a nie pojedynczą wartość.

Dla podklasy

UIView

nie jest dużo pracy, aby mieć sens w metodach takich jak

- (void) addView: toRightOfView:

itd. Możesz to zrobić na bieżąco przenosząc tylko te metody, których potrzebujesz. Następnie możesz wywołać je w swoim nadpisaniu

layoutSubviews

, jak wskazuje Benjamin.
Widoki mogą być budowane przy użyciu IB lub pisane programowo; Android działa tutaj dobrze, jeśli chodzi o czytelność układów, i możesz wnieść tę korzyść do widoków generowanych programowo na iOS. Fakt, że istnieje wiele urządzeń z systemem iOS oznacza, że ​​poza czytelnością wzór ten nie ma (jeszcze?) Wielu praktycznych zalet.
NB. Plik XIB jest plikiem XML. Otwórz go w swoim ulubionym edytorze tekstu i spójrz.
** EDIT.
Oto szybki przykład, który podskoczyłem. Nie zostało to przetestowane, ale coś takiego będzie działać w Twojej podklasie

UIView

(być może nazwij to

UIRelativeView

).

- (void) addSubview:(UIView *) viewOne

 toRightOfSubview:(UIView *) viewTwo

{

 if (viewTwo == nil ||

 [self.subviews contains:viewTwo] == NO)

 {

 [self addSubview:viewOne];

 }

 else

 {

 CGRect frameTwo = viewTwo.frame;

 CGPoint originOne = CGPointMake(frameTwo.origin.x + frameTwo.size.width,

 frameTwo.origin.y); CGRect frameOne = CGRectZero;

 frameOne.origin = originOne;

 frameOne.size = viewOne.frame.size; [viewOne setFrame:frameOne];

 [self addSubview:viewOne];

 }

}- (void) moveSubview:(UIView *) viewOne

 toRightOfSubview:(UIView *) viewTwo

{

 if (viewTwo == nil ||

 [self.subviews contains:viewTwo] == NO)

 {

 [self addSubview:viewOne];

 }

 else if ([self.subviews contains:viewOne] == NO)

 {

 [self addSubview:viewOne toRightOfSubview:viewTwo];

 }

 else

 {

 CGRect frameTwo = viewTwo.frame;

 CGPoint originOne = CGPointMake(frameTwo.origin.x + frameTwo.size.width,

 frameTwo.origin.y); CGRect frameOne = CGRectZero;

 frameOne.origin = originOne;

 frameOne.size = viewOne.frame.size; [viewOne setFrame:frameOne];

 }

}

Nie masz tu szczęścia.

iOS

nie zawiera przepisów dotyczących pozycjonowania widoków w różnych układach, takich jak

Android
... Musisz przenieść wszystkie inne podgatunki, aby zrobić miejsce dla nowego gatunku.
Istnieje kilka metod zmiany rozmiaru widoku, takich jak

sizeToFit

i

autoResizingMask

, ale nie pomogą one w tym przypadku.

iOS bardziej koncentruje się na precyzji pikseli niż Android, który wykorzystuje układy względne, ponieważ musi radzić sobie z wieloma rozmiarami ekranu. Jednak na iOS konstruktor interfejsu jest niesamowicie dobrym narzędziem zawartym w Xcode, z którego możesz korzystać.
Ponadto, jeśli po prostu dodajesz podwidoki w powtarzalny sposób, możesz zastąpić metodę

layoutSubviews

i użyć jej do obsługi ręcznej pracy za Ciebie. Wspomniałeś o potrzebie „przeliczenia oryginalnej wartości y dla wszystkich innych widoków i zmiany ich położenia, aby zostawić miejsce na nowo dodany widok” ... możesz to zakodować w swoim

layoutSubviews

, aby nie mieć za każdym razem robić to samodzielnie.
Niestety, SDK nie ma domyślnie żadnego z nich.

autoresizingMask

jest świetny, ale nie możesz go użyć do początkowego linkowania; służy to do automatycznego użycia tylko podczas obracania.

Od iOS 9 możesz używać

UIStackView

, który działa bardzo podobnie do

LinearLayout

: dodajesz widoki, a widok stosu porządkuje je w razie potrzeby na podstawie preferencji rozmiaru:

• Wyściółka pozostawi trzy z nich w ich naturalnym rozmiarze, a czwarta zajmie najwięcej miejsca. Używa priorytetu przytulania zawartości Auto Layout, aby zdecydować, który z nich rozciągnąć.
• Wypełnij jednakowo sprawi, że każdy podgatunek będzie tej samej wielkości, tak aby wypełniał całą przestrzeń dostępną dla widoku stosu.
• Wypełnij proporcjonalnie wykorzystuje wewnętrzną zawartość każdego podgatunku, aby zmienić ich rozmiar o taką samą wartość. Tak więc Widok 1 został zaprojektowany tak, aby był dwukrotnie wyższy od widoków 2, 3 i 4, a stosunek ten pozostanie, gdy zmieni się ich rozmiar - wszystkie podgatunki stają się proporcjonalnie większe lub mniejsze.
• Równe odstępy nie zmieniają rozmiaru widoków podrzędnych, ale zamiast tego zmieniają rozmiar odstępów między widokami podrzędnymi, aby wypełnić przestrzeń.
• Równe centrowanie jest najtrudniejsze, ale dla wielu ludzi i najbardziej estetyczne. Stara się zapewnić równą odległość między centrami każdego podgatunku.

Możesz również ustawić odstępy między widokami w widoku stosu, dodając dopełnienie.

WARNING
: podczas dodawania widoków podrzędnych widoku stosu do kodu, należy zawsze używać metody

addArrangedSubview ()

w ten sposób:

stackView.addArrangedSubview(someView)

Jeśli spróbujesz użyć zwykłego starego

addSubview ()

, nie będzie działać poprawnie, ponieważ widok stosu nie będzie wiedział, jak go ustawić.
Jeśli chodzi o usuwanie, musisz uważać, aby użyć

stackView.removeArrangedSubview (someView)

i

someView.removeFromSuperview ()

, w przeciwnym razie widok nie zostanie poprawnie usunięty.
Możesz potrzebować mojego

podręcznik
https://www.hackingwithswift.com/read/31/overview
UIStackView.