Różnica między rekordem hosta a rekordem A.

W rzeczywistej specyfikacji DNS nie ma czegoś takiego jak rekord hosta. Rekordy hosta są zwykle konstrukcją logiczną w programie

DDI (DNS, DHCP i IPAM)
http://blogs.gartner.com/andre ... rket/
rozwiązania takie jak

Infoblox
https://www.infoblox.com/
inny. Obejmują one różne typy rekordów DNS (A, AAAA, PTR, CNAME itp.) Oraz inne metadane związane z „hostem”.

Rekordy A i AAAA to „rekordy adresu” (stąd „A”), które odwzorowują nazwę hosta na adres IP. Dlatego podczas tworzenia rekordu „A” dla example.com mapujesz go na przykład na adres IP. 1.2.3.4. Ponieważ nazwa hosta to & > mapując IP, niektórzy nazywają te rekordy „rekordami hosta”.
Rekordy AAAA to ta sama koncepcja, z wyjątkiem 128-bitowych adresów IPv6. Rekordy A dotyczą 32-bitowych adresów IPv4.

Jak argumentowali inni, w specyfikacji DNS nie ma czegoś takiego jak wpis „host”. Większość ludzi myli nazwy hostów i rekordy DNS, ponieważ DNS jest często używany do przechowywania relacji między nazwami hostów i adresami IP, reprezentowanymi przez

         A

       

,

         AAAA

       

i

         PTR

       

typy postów.
Jednak DNS to coś więcej:

• DNS to szeroko rozpowszechniona hierarchiczna baza danych, w której można przechowywać dowolną liczbę rzeczy. Tak się składa, że ​​specjalizują się w odwzorowywaniu nazw na adresy IP i odwrotnie, bo tego właśnie Internet potrzebuje od takiej bazy danych.
• Wszystkie nazwy hostów są prawidłowymi etykietami DNS. (etykieta = lewa strona rekordu DNS)
• Nie wszystkie etykiety DNS są legalnymi nazwami hostów. To jest, gdy ludzie są zdezorientowani. Wikipedia całkiem dobrze omawia ten temat https://en.wikipedia.org/wiki/ ... namesale krótko mówiąc, jest wiele znaki, które przechodzą kontrolę składni DNS, a które nie są prawidłowe dla nazw hostów. Jest to dość ważna wskazówka, że ​​DNS nie przestrzega specyfikacji nazw hostów.

Aby uzupełnić i utrwalić powyższe tematy, wrzucę ogromną ścianę tekstu z

RFC-2181
http://tools.ietf.org/html/rfc2181#section-11
:

<ol start="11">
[*]
Składnia nazwy
Czasami zakłada się, że system nazw domen służy jedynie do mapowania nazw hostów internetowych na dane i mapowania adresów internetowych na nazwy hostów. To nieprawda, DNS to ogólna (choć nieco ograniczona) hierarchiczna baza danych, która może przechowywać prawie wszystkie dane w prawie każdym celu.
Sam DNS nakłada tylko jedno ograniczenie na określone etykiety, których można użyć do identyfikacji rekordów zasobów. To tylko ograniczenie dotyczy długości etykiety i pełnej nazwy. Długość każdej etykiety jest ograniczona do 1 do 63 oktetów. W pełni kwalifikowana nazwa domeny jest ograniczona do 255 oktetów (łącznie z ogranicznikami). W pełni kwalifikowana nazwa o zerowej długości jest definiowana jako katalog główny drzewa DNS i zwykle jest zapisywana i wyświetlana jako „”. Oprócz tych ograniczeń dowolny ciąg binarny może służyć jako etykieta dla dowolnego rekordu zasobu. Podobnie dowolny ciąg binarny może służyć jako wartość dowolnego rekordu, który zawiera nazwę domeny jako część lub całość swojej wartości (SOA, NS, MX, PTR, CNAME i wszelkie inne, które mogą zostać dodane). Implementacje DNS nie powinny nakładać żadnych ograniczeń na używane etykiety. W szczególności serwery DNS nie powinny odmawiać usługi strefie, ponieważ zawiera ona etykiety, które mogą być nieodpowiednie dla niektórych programów klienckich DNS. Serwer DNS można skonfigurować tak, aby generował ostrzeżenia podczas rozruchu, a nawet odmawiał ładowania strefy głównej zawierającej etykiety, które mogą być uznane za wątpliwe, ale domyślnie nie powinno to mieć miejsca.
Należy jednak pamiętać, że różne aplikacje korzystające z danych DNS mogą mieć ograniczenia dotyczące tego, jakie konkretne wartości są prawidłowe w ich środowisku. Na przykład to, że jakakolwiek etykieta binarna może mieć rekord MX, nie oznacza, że ​​dowolna nazwa binarna może być używana jako część adresu e-mail dotycząca hosta. Klienci DNS mogą dowolnie nakładać wszelkie ograniczenia, które odpowiadają ich okolicznościom, na wartości używane jako klucze do zapytań wyszukiwania DNS oraz na wartości zwracane przez DNS. Jeśli klient ma takie ograniczenia, ponosi wyłączną odpowiedzialność za sprawdzenie danych z DNS w celu upewnienia się, że są one spójne przed użyciem danych.
[/*]
[/list]Ostatni akapit jest szczególnie ważny. Standardy DNS są bardzo otwarte, jeśli chodzi o legalne przechowywanie.

w DNS
, ale inne standardy mogą określać sposób świadczenia usługi

konsumuje

DNS i może nakładać ograniczenia na to, czego aplikacja powinna (a czego nie powinna) tam oczekiwać. Tak jest właśnie w przypadku nazw hostów zdefiniowanych w specyfikacji RFC.

na zewnątrz

Standardy DNS.

DNS definiuje rekordy A jako jeden z możliwych typów rekordów. Rekordy A są czasami nazywane rekordami hosta. To to samo, ale wolałbym użyć „płyty”, ponieważ tak się to oficjalnie nazywa.
Czy spotkałeś się z obydwoma pojęciami w sytuacji, gdy wydają się one oznaczać różne rzeczy? Wiem, że urządzenia Infoblox DNS obsługują koncepcję „obiektu hosta”, czyli struktury danych w ich konfiguracji, która jest tłumaczona na rekordy A i PTR na serwerze DNS.

Tak, miałem do czynienia z Infobloxem. I mieliście rację - Host Record to obiekt stworzony przez firmę Infoblox w celu utworzenia rekordu A i rekordu PTR w tym samym czasie.
Możesz także tworzyć niestandardowe wyszukiwania do przodu i do tyłu. Chociaż Infoblox jest nieco powolny podczas przeszukiwania dużej bazy danych, jest dobry do wielu rzeczy.
Dzięki za wkład. Dużo się nauczyłem :)

Jedyną prawdziwą różnicą, na jaką natknąłem się między rekordami HOST i A, jest Infoblox Grid Manager. W tej aplikacji możesz rozróżnić ustawienie dowolnego typu nagrywania.
Istnieje kilka dodatkowych opcji dostępnych podczas konfigurowania rekordu A firmy Infoblox, ale w pozostałej części świata obie są interpretowane w ten sam sposób.