podpowłoka nie jest tworzona, jeśli uruchamiasz polecenia bez ścieżki?

„Zastępowanie poleceń tworzy tak zwaną podpowłokę do wykonywania polecenia zagnieżdżonego. Podpowłoka to oddzielna powłoka potomna utworzona z powłoki, która uruchamia skrypt.

Mowa o takich konstrukcjach jak:

echo "$(date) `uname -r`"

W tym przykładzie wywołuję dwie podpowłoki przy użyciu dwóch różnych obsługiwanych notacji podpowłoki. Uruchamia się pierwsza podpowłoka

         date

       

polecenie, a druga podpowłoka zostanie uruchomiona

         uname

       

zespół. W

         echo

       

Polecenie jest wykonywane przez oryginalną powłokę po zakończeniu działania obu podpowłok.

Z tego powodu żadne zmienne utworzone w skrypcie nie są dostępne dla polecenia podpowłoki.

Tutaj autor cofnął się. Zmienne utworzone przed wywołaniem podpowłoki są dostępne dla podpowłoki. Zmienne utworzone wewnątrz podpowłoki są dostępne tylko dla podpowłoki i znikną po jej zakończeniu.

Podpowłoki są również tworzone, jeśli uruchomisz polecenie z wiersza poleceń przy użyciu ścieżki ./, ale nie zostaną utworzone, jeśli po prostu uruchomisz polecenie bez ścieżki. "

Nie jest jasne, co autor próbuje tutaj powiedzieć. W przypadku wywołania polecenia zewnętrznego, niezależnie od tego, czy jest ono wywoływane ze ścieżką, czy bez, nastąpi co następuje:

• Muszla

             fork         

  s, aby utworzyć nowy proces.
• Nowo utworzony proces potomny wykonuje dowolne określone przekierowanie we/wy.
• Proces potomny wykonuje polecenie zewnętrzne, po czym procesy przestają być powłoką i stają się tym, czym jest program zewnętrzny. (Co oczywiście może być skryptem powłoki).

Jest to nowy proces, więc wszelkie zmienne ustawione przez polecenie zewnętrzne będą niedostępne dla procesu nadrzędnego, tak jakby to była podpowłoka.
Autor mógł mieć na myśli jeden z trzech następujących scenariuszy:

• Polecenie zewnętrzne to źle sformatowany skrypt, w którym to przypadku powłoka wywołująca może pracować nad złym formatowaniem, zgadując, której powłoki użyć do zinterpretowania skryptu. (Ten scenariusz jest tak nieprzewidywalny, że zdecydowanie odradzam poleganie na nim. Prawidłowym sposobem na znalezienie tłumacza jest

             #!         

  wiersz na początku skryptu).
• Możesz wywołać wewnętrzne polecenie, takie jak

             read         

  która składniowo wygląda jak polecenie zewnętrzne znalezione przez wyszukiwanie

             PATH         

  ... Ale nawet jeśli składniowo wygląda tak samo, będzie się zachowywać inaczej. o ile

             read         

  ustawi zmienną, która będzie używana przez następujące polecenia,

             read         

  musi się wydarzyć w obecnym procesie bez żadnego

             fork         

  połączenie. (Ze względów wydajnościowych nawet polecenia wewnętrzne, które można bezpiecznie wywołać jako podproces, najlepiej wykonywać w bieżącym procesie.

             fork         

  trochę drogie.)
• Możesz uzyskać polecenia powłoki za pomocą

             . file         

  lub

             source file         

  ... W tym przypadku

             file         

  to nie jest scenariusz, ale jest nieco podobny. Wszystkie zespoły w

             file         

  zostanie wywołana przez bieżącą powłokę bez wcześniejszego wywołania

             fork         

  ... (Ale oczywiście zespoły w środku

             file         

  może powodować

             fork         

  połączeń). W tym przypadku dowolny

             #!         

  wyrysować

             file         

  zostaną zignorowane, a wszelkie zmienne ustawione

             file         

  będzie dostępny dla Twojej aktualnej powłoki.